Eksperyment paprykowo-pomidorowy

Dwa dni powzięłam decyzję, że ugotuję zupę paprykową z dodatkiem pomidorów gęstą, rozgrzewającą. Wyszukałam prosty przepis na www.kotlet.tv, który natychmiast zmodyfikowałam na swoje potrzeby smakowe oraz podparłam się radą koleżanki z pracy - Gogi.

Kupiłam potrzebne wiktuały i zabrałam się do pracy. Na pierwszy ogień poszła jarzynka:

 marchew i pietruszka - Z; por, seler, cebula, kapusta - M do zrobienia wywaru warzywnego. Jako, że dbam o mojego mężczyznę, więc nie skorzystałam z proporcji podanych składników w przepisie, tylko ugotowałam, jak się patrzy dla małego garnizonu wojskowego:)


Następnie zabrałam się za paprykę (O), wypestkowałam, pokroiłam na mniejsze kawałeczki i włożyłam do piekarnika, żeby ją zapiec, aby skórka lepiej schodziła - za radą Gogi. Otóż trafiłam na wielce oporne

 warzywo - musiałabym ją spalić w ogniu piekielnym (nawet wrzątek nie pomógł), żeby skórka zechciała łaskawie odejść...



Na szczęście przy miksowaniu blenderem wszystko poszło gładko:)
Kiedy wywar był już gotowy, wyjęłam jarzynkę, wrzuciłam pomidory z puszki - D i paprykę - O-->Z. Gotowałam ok 30 min (im dłużej tym lepiej, pomidory uwalniają wtedy najwięcej likopenów). Pod koniec gotowania dodałam starty czosnek i mały kawałek poszatkowanej papryczki chili (M).

Następnie zmiksowałam. Zupa była już dość gęsta, jednak nie tak jakbym chciała. Nie pasował mi do niej pływający makaron. Uzupełniłam ją o pół szklanki zimnej wody i sosu sojowego (W).

Ugotowałam osobno makaron żytni z pełnego przemiału (D) i zmiksowałam go, następnie dodałam do zupy i ponownie zmiksowałam całość. Uzupełniłam o pół szklanki zimnej wody i sosu sojowego.


Na koniec posypałam moje wybitne danie świeżym koprem - całą garścią (O) i startym serem żółtym (Z).
I zatopiłam się w błogim konsumowaniu:)

Już niedługo z ciemną kuchnią się pożegnam:)